+

Wednesday, July 16, 2025
The Root of All Evil in Cyprus and in My Life
Saturday, July 12, 2025
Aus dem Galaktischen Tagebuch
Zwei große Leidenschaften beherrschen die Menschen heute – das Fleisch und das Geld. Die fleischlichen Leidenschaften ziehen sie noch tiefer als Tiere. Sie machen sie zu Dreck, Schlamm, Gestank, dunklem Schlamm voller Würmer ... Ich weiß nicht, wie ich es sonst beschreiben soll. Aber Geld ... macht sie hart wie Stahl.
Ein sexuell unmoralischer Mensch ist eher bereit, Buße zu tun. Irgendwann spürt er den Schmutz, den Ekel vor seinen Taten, die Entstellung, die Wunden, die seine Seele quälen, und beschließt, den Schweinestall auszumisten. Er desinfiziert den Stall seines Lebens – wie? Mit dem Fluss der Tränen seiner Reue. Eine einzige heiße Träne tötet alle Keime der Sünde. Dann kommt die Beichte, und die Wunde ist vollständig geheilt. Nach ein wenig Anstrengung verblassen sogar die schlechten Bilder aus dem Gedächtnis. Alles wird rein!
Verzeihen Sie mir, dass ich das sage, aber es gibt Prostituierte, die ihrem Körper unaussprechliche Dinge angetan haben... Und doch würden sie angesichts menschlichen Leids zusammenbrechen. Während der Besatzung Athens gaben sie ihre Einkünfte, um hungernde Kinder zu ernähren! Gott schätzte dies sehr. Einige von ihnen erhielten aufgrund ihrer Großzügigkeit Gnade, sie weinten und taten Buße. Aber die Reichen bleiben ungerührt – selbst wenn ihr Nachbar vor ihren Augen stirbt! Oft bewegt sie nicht einmal ihre eigene Familie – geschweige denn ein Fremder... ein Fremder. Mist kann mit Wasser weggewaschen werden, wie in einem Stall. Egal, wie sehr man darauf einschlägt, selbst mit einem Vorschlaghammer, nichts passiert. Nicht einmal ein Riss. Er wird nicht weich...
Der Geizhals wird immer hartnäckiger. Nicht einmal die Schläge des Lebens korrigieren ihn. Er sieht alles in Bezug auf Geld. Er bleibt allein, findet an nichts Freude, lebt schon in diesem Leben die Hölle und gibt leicht sogar Gott die Schuld, wenn es finanziell schlecht läuft! Wie kann er den Himmel erleben, wenn der Himmel Glaube und Hingabe an Gott, Liebe, gute Gedanken gegenüber anderen und Selbstaufopferung für andere ist? Die Hölle ist das Scheitern der Liebe – der wahren Liebe.
Beichte
„Wir müssen dafür sorgen, dass wir dieses Leben in Ordnung hinterlassen, bereit, in das Licht der Heiligen Dreifaltigkeit einzutreten. Dort wird alles so offenbart, wie es wirklich ist. Das Licht bringt alles an die Oberfläche – vor Engeln und Menschen. Gedanken, Sünden, alles. Was wir hier durch richtige Beichte zurücklassen, wird dort nicht sichtbar sein. Es wird von uns verschwunden sein. Es wird ausgelöscht sein. Die Beichte erneuert die Seele. Es ist viel besser für uns, uns hier vor einem Menschen, einem geistlichen Vater, zu demütigen, als dort vor dem ganzen Himmelreich ewig zu schämen.“
Demut
„Ohne Demut kann niemand nach dem Willen Christi wandeln. Im Gegenteil, er folgt seinem eigenen Willen und leidet in diesem vergänglichen Leben unter Prüfungen, die dazu dienen, die Ordnung wiederherzustellen. Wer durch Demut die Größe Gottes erfahren hat, sucht dann Prüfungen, um diese Größe nicht zu verlieren ...“
Über Klatsch
„Es gibt nichts Angenehmeres für die Menschen als Klatsch – besonders wenn er von Hass geleitet ist ... Als wären wir ohne Sünde, verurteilen wir einander. Klatsch ist eine Krankheit, die sich an den Körper der Liebe heftet. Wenn du dein Herz vor diesen Übeln schützt, wird Gottes Barmherzigkeit reichlich kommen. Aber wenn dein Herz gegenüber deinem Nächsten hart ist, wird Gott sich niemals an dich erinnern...“
Das christliche Leben
„Das wahre christliche Leben ist das, was das Evangelium definiert – Christus mit Liebe nachzufolgen. Diese Liebe vertreibt die Angst. Keine Veränderung macht uns Angst. Die Liebe Christi verhindert, dass wir uns unsicher, schwach oder ungeschützt fühlen. Krankheit, Alter und Probleme machen uns keine Angst mehr. Ein guter Christ vergisst seine Armut und setzt seine Hoffnung auf den Reichtum Christi. Durch die Kraft seiner Liebe teilen diejenigen, die andere lieben, ihre Güter und Segnungen. Hochmut kommt vor dem Fall. Wo keine Liebe ist, säe Liebe – und du wirst Liebe finden. Säe Liebe und du wirst Liebe ernten – und vielleicht sogar im Überfluss.
Über den Tod
„Wir fürchten das ewige Leben, weil wir nicht wissen, wie es ist. Diejenigen, die es kennengelernt haben, verspüren in ihrer Seele ein unwiderstehliches Verlangen, dorthin zu gelangen... Die Gerechten baden im ÜBERFLIESSENDEN LICHT der Heiligen Dreifaltigkeit! Sie verändern sich in keiner Weise. Sie behalten ihren Charakter vollständig bei, erinnern sich an alles aus diesem Leben und kümmern sich um uns... Dort haben sie andere Arten von Wissen. Sie wissen unzählige Dinge, aber nur Gott ist wirklich allwissend. Um dorthin zu gelangen, müssen wir hier gekreuzigt werden ... Wir müssen der Sünde sterben. Irdische Freuden bringen Schmerz – das ist unvermeidlich. Aber die Schmerzen der Buße und Askese bringen spirituelle Freuden – das Paradies für die Seele, sogar für diese
Thursday, July 10, 2025
Now the time has come for all of us to pay, for we chose to stand with t...
Saturday, July 5, 2025
Δύο μεγάλα πάθη κυριαρχούν στους ανθρώπους σήμερα - η σάρκα και τα χρήματα. Τα σαρκικά πάθη τους σύρουν ακόμη χαμηλότερα από τα ζώα. Τους κάνουν βρωμιά, λάσπη, δυσοσμία, σκοτεινή λάσπη γεμάτη σκουλήκια... Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το περιγράψω. Αλλά τα χρήματα... τους κάνουν σκληρούς σαν ατσάλι.
Ένα σεξουαλικά ανήθικο άτομο είναι πιο πιθανό να μετανοήσει. Κάποια στιγμή, νιώθει τη βρωμιά, την αηδία των πράξεών του, την παραμόρφωση, τις πληγές που βασανίζουν την ψυχή του και αποφασίζει να καθαρίσει το χοιροστάσιο. Απολυμαίνει τον στάβλο της ζωής του—πός; Με το ποτάμι των δακρύων της μετάνοιάς του. Ένα μόνο καυτό δάκρυ σκοτώνει όλα τα μικρόβια της αμαρτίας. Έπειτα έρχεται η εξομολόγηση και η πληγή επουλώνεται εντελώς. Λίγη προσπάθεια μετά, και ακόμη και οι κακές εικόνες ξεθωριάζουν από το μυαλό. Όλα γίνονται αγνά!
Συγχωρήστε με που το λέω αυτό, αλλά υπάρχουν πόρνες που είχαν κάνει ανείπωτα πράγματα στο σώμα τους... Κι όμως, όταν αντιμετώπιζαν ανθρώπινο πόνο, κατέρρεαν. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής στην Αθήνα, έδιναν τα κέρδη τους για να θρέψουν πεινασμένα παιδιά! Ο Θεός το μέτρησε αυτό πολύ. Κάποιες από αυτές έλαβαν Χάρη λόγω της γενναιοδωρίας τους, έκλαιγαν και μετάνιωναν. Αλλά οι πλούσιοι είναι ασυγκίνητοι - ακόμα και όταν ο γείτονάς τους πεθαίνει μπροστά στα μάτια τους! Συχνά ούτε η ίδια τους η οικογένεια τους μετακινεί - πόσο μάλλον ένας ξένος... ένας ξένος. Η κοπριά μπορεί να ξεπλυθεί με νερό, σαν ένας στάβλος. Όσο κι αν τη χτυπήσεις, ακόμα και με μια βαριοπούλα, τίποτα δεν συμβαίνει. Ούτε καν μια ρωγμή. Δεν θα μαλακώσει...
Ο τσιγκούνης γίνεται ολοένα και πιο σκληρός. Ούτε τα χτυπήματα της ζωής τον διορθώνουν. Βλέπει τα πάντα με όρους χρημάτων. Παραμένει μόνος, δεν βρίσκει χαρά σε τίποτα, ζει την κόλαση ακόμη και σε αυτή τη ζωή και εύκολα κατηγορεί ακόμη και τον Θεό όταν τα πράγματα πάνε στραβά οικονομικά! Πώς μπορεί να βιώσει τον παράδεισο, όταν ο παράδεισος είναι πίστη και αφοσίωση στον Θεό, αγάπη, καλές σκέψεις προς τους άλλους και αυτοθυσία για τους άλλους; Η κόλαση είναι η αποτυχία της αγάπης - της αληθινής αγάπης.
Ομολογία
«Πρέπει να φροντίσουμε να φύγουμε από αυτή τη ζωή σε τάξη, έτοιμοι να εισέλθουμε στο Φως της Αγίας Τριάδας. Εκεί, όλα αποκαλύπτονται όπως πραγματικά είναι. Το Φως φέρνει τα πάντα στην επιφάνεια - μπροστά σε αγγέλους και ανθρώπους. Σκέψεις, αμαρτίες, τα πάντα. Ό,τι αφήσουμε πίσω μας εδώ μέσω της σωστής εξομολόγησης δεν θα είναι ορατό εκεί. Θα έχετε εξαφανιστεί από εμάς. Θα σβηστεί. Η εξομολόγηση ανανεώνει την ψυχή. Είναι πολύ καλύτερο για εμάς να ταπεινωθούμε εδώ μπροστά σε έναν άνθρωπο, έναν πνευματικό πατέρα, παρά να ντροπιαστούμε εκεί αιώνια μπροστά σε ολόκληρη τη βασιλεία των ουρανών».
Ταπεινότητα
«Χωρής ταπεινότητα, κανείς δεν μπορεί να πορευτεί σύμφωνα με το θέλημα του Χριστού. Αντίθετα, ακολουθεί το δικό του θέλημα και υποφέρει σε αυτή την προσωρινή ζωή μέσα από δοκιμασίες που έχουν σκοπό να επαναφέρουν στην τάξη. Όποιος έχει συναντήσει το μεγαλείο του Θεού μέσω της ταπεινότητας, τότε αναζητά δοκιμασίες, για να μην χάσει αυτό το μεγαλείο...»
Σχετικά με τα κουτσομπολιά
«Δεν υπάρχει τίποτα πιο ευχάριστο για τους ανθρώπους από το κουτσομπολιό — ειδικά όταν αυτό καθοδηγείται από μίσος... Σαν να είμαστε αναμάρτητοι, καταδικάζουμε ο ένας τον άλλον. Το κουτσομπολιό είναι μια ασθένεια που προσκολλάται στο σώμα της αγάπης. Αν φυλάξεις την καρδιά σου από αυτά τα κακά, το έλεος του Θεού θα έρθει πολύ. Αλλά αν η καρδιά σου είναι σκληρή απέναντι στον πλησίον σου, ο Θεός δεν θα σε θυμηθεί ποτέ...»
Η Χριστιανική Ζωή
«Η αληθινή χριστιανική ζωή είναι αυτή που ορίζεται από το Ευαγγέλιο - να ακολουθεί τον Χριστό με αγάπη. Αυτή η αγάπη διώχνει τον φόβο. Καμία αλλαγή δεν μας τρομάζει. Η αγάπη του Χριστού μας εμποδίζει να νιώθουμε ανασφαλείς, αδύναμοι ή απροστάτευτοι. Οι ασθένειες, τα γηρατειά και τα προβλήματα δεν μας τρομάζουν πλέον. Ένας καλός Χριστιανός ξεχνά τη φτώχεια του και αναποθέτει την ελπίδα του στο πλούτο του Χριστού. Με τη δύναμη της αγάπης Του, όσοι αγαπούν τους άλλους μοιράζονται τα αγαθά και τις ευλογίες τους. Η υπερηφάνεια προηγείται της πτώσης. Όπου δεν υπάρχει αγάπη, σπείρε αγάπη - και θα βρεις αγάπη. Σπείρε αγάπη και θα θερίσεις αγάπη - και ίσως ακόμη και άφθονα.»
Περί θανάτου
«Φοβόμαστε την αιώνια ζωή επειδή δεν ξέρουμε πώς είναι. Όσοι έχουν γνωρίσει έχουν μια ακαταμάχητη επιθυμία στην ψυχή τους να πάνε εκεί... Οι δίκαιοι λούζονται στο ΑΦΘΟΝΟ ΦΩΣ της Αγίας Τριάδας! Δεν αλλάζουν με κανέναν τρόπο. Διατηρούν πλήρως τον χαρακτήρα τους, θυμούνται τα πάντα από αυτή τη ζωή και νοιάζονται για εμάς... Εκεί, έχουν άλλα είδη γνώσης. Γνωρίζουν αμέτρητα πράγματα, αλλά μόνο ο Θεός είναι πραγματικά πάνσοφος. Για να πάμε εκεί, πρέπει να σταυρωθούμε εδώ... Πρέπει να πεθάνουμε ως προς την αμαρτία. Οι γήινες απολαύσεις φέρνουν πόνο - αυτό είναι αναπόφευκτο. Αλλά οι πόνοι της μετάνοιας και του ασκητισμού φέρνουν πνευματικές απολαύσεις - παράδεισο στην ψυχή, ακόμη και σε αυτή τη ζωή. Και αυτό συνεχίζεται ατελείωτα στην επόμενη ζωή... Τους βλέπετε - να χαίρονται, να αστειεύονται, να συνομιλούν, να ανταλλάσσουν ιδέες - όπως ακριβώς εδώ, μόνο που δεν έχουν κακία, κακία ή εγωισμό. Η αγάπη βασιλεύει εκεί.
Όταν προσευχόμαστε για τους κεκοιμημένους, όταν δίνουμε κρυφές ελεημοσύνες και κάνουμε τις σωστές επιμνημόσυνες τελετές, βελτιώνουμε σημαντικά την κατάστασή τους...
Εξαρτώνται από εμάς, γιατί μετά θάνατον, κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του. Πρέπει να τους βρουν μπροστά οι ζωντανοί. Ενώ εμείς ζούμε εδώ, μέσω της μετάνοιας και του αγώνα, αναπτυσσόμαστε πνευματικά. Αυτοί εκεί... μας περιμένουν. Όταν κάποιος χαίρεται στη Βασιλεία του Θεού και βλέπει μεγάλη θλίψη στη γη γι' αυτόν, κρατάει απόσταση - αυτό διαταράσσει την ηρεμία της ψυχής του. Σαν μια νύφη γεμάτη χαρά την ημέρα του γάμου της, λυπημένη όταν βλέπει τη μητέρα της να θρηνεί που την έχασε... Όσο πιο ήρεμες γίνονται οι ψυχές των θλιμμένων, και όσο περισσότερο προσβάλλονται, τόσο πιο κοντά να έρθουν αυτές οι ψυχές η μία στην άλλη.
Καρκίνος
«Ο Θεός επιτρέπει έναν δύσκολο θάνατο από αγάπη... Οι καρκινοπαθείς έχουν γεμίσει τον Παράδεισο. Ο καρκίνος είναι είτε λίπασμα είτε καμίνι. Το λίπασμα θρέφει το καλό στην ψυχή. Ο καμίνι καθαρίζει τον χρυσό από τη βρωμιά. Όσοι επιδίδονται σήμερα σε βρώμικες απολαύσεις διαστρεβλώνουν την ποιότητα της ψυχής τους. Οι ψυχές τους καταστρέφονται πολύ, εκκρίνοντας συνεχώς δαιμονικό πύον. Ο κακός αποκτά μεγάλη δύναμη πάνω τους. Ο Θεός τους επιτρέπει να μπουν στο καμίνι του καρκίνου. Αν το συνειδητοποιήσουν αυτό και συνεργάζονται με τον Θεό, καθαρίζονται και αγιάζονται. Γι' αυτό, αν και η θεραπεία για τον καρκίνο είναι απλή, ο Θεός δεν έχει ακόμη αποκαλύψει - επειδή ο καρκίνος έχει γεμίσει τον Παράδεισο.
Τώρα η Μαρία χαίρεται στη Βασιλεία του Θεού. Ο καρκίνος ισοδυναμεί με μαρτύριο. Η Μαρία λιποθύμησε, στέναξε… Δεν προσευχήθηκε για την ίασή της, γιατί είδα ότι το θέλημα του Θεού ήταν διαφορετικό. Προσευχήθηκα μόνο να υπομείνει, παιδί μου. Έμεινα ξύπνια τη νύχτα και προσευχόμαστε για τη δύναμη της. Αυτοί οι πόνοι την καθάρισαν. Έστειλα τον πατέρα να ακούσει την εξομολόγησή της. Δίστασε. Δεν ήθελε, όπως μου είπε, να παραβιάσει το θέλημα ή την ελευθερία κανενός. Επέμεινα και είπα: «Πήγαινε, παιδί μου. Θα δεις. Θα δεις». Μετά από πολλή πίεση, έφυγε. Εσύ δεν είσαι εκεί. Ομολόγησε όμορφα! Η μετάνοια και ο πόνος της έδωσαν ένα ουράνιο νυφικό! Ω, πόσο ένδοξα ανέβηκε! Πόσο όμορφη είναι τώρα!
Πόνος
«Ο Θεός δίνει πόνο, παιδί μου, για τρεις λόγους:
- Για να κάνουμε το καλό να γίνει εξαιρετικό. Το αμπέλι, όταν κλαδεύεται, πονάει και κλαίει από την πληγή. Στάζει νερό από εκεί που κόπηκε. Αλλά μετά βλασταίνει, γίνεται περήφανο και γεμάτο σταφύλια! Το ίδιο ισχύει και για εμάς. Ο Θεός μας κλαδεύει. Μέσα από τον πόνο, αποβάλλουμε τις κακές συνήθειες, μεταμορφωνόμαστε εσωτερικά, αναπτυσσόμαστε πνευματικά και παράγουμε όμορφους καρπούς.
- Ο Θεός δίνει πόνο για να ελευθερώσει μια ψυχή από μικρά πράγματα και να την τελειοποιήσει. Όταν εξομολογούμαστε, οι πληγές μας γιατρεύονται. Αλλά μένουν κάποια μικρά πράγματα που δεν πήραμε στα σοβαρά. Έπειτα έρχεται ένας δυνατός πόνος για να ολοκληρωθεί το έργο.
- Ένας πόνος μπορεί να καθαρίσει μεγάλες αμαρτίες. Όπως ακριβώς η σκουριά γεννιέται από το σίδερο και μετά το καταβροχθίζει, όπως ακριβώς το σκουλήκι που γεννιέται στο ξύλο καταλήγει να το καταστρέφει — έτσι και οι λύπες προέρχονται από τις ηδονές και αργότερα σβήνουν αυτές τις ηδονές. Άρκει να υπάρχει πίστη, μετάνοια και υπομονή.
Τώρα εντρυφούμε σε χειρότερες απολαύσεις από ό,τι στις ημέρες του Νώε και του Δικαίου Λωτ στα Σόδομα και τα Γόμορρα... Οι άνθρωποι έχουν απευαισθητοποιηθεί, έχουν την επίγνωσή τους. Θεωρούν τα πάντα φυσικά. Όλοι μολύνονται - ακόμα και τα παντρεμένα ζευγάρια. Αηδιαστικό, αηδιαστικό, αηδιαστικό! Ούτε καν τα ζώα δεν το κάνουν αυτό. Τα ζώα είναι αναίσχυντα, ναι - αλλά με φυσικούς τρόπους. Δεν γνωρίζουν τίποτα για αφύσικες πράξεις. Συγχώρεσέ με, παιδί μου, που γράφω αυτά τα πράγματα. Μπορεί να αναρωτιέσαι πώς εγώ, μια ηλικιωμένη γυναίκα, τα γνωρίζω; Ο Θεός με ενημερώνει με πόνο, και οι δαίμονες έρχονται καυχόμενοι. Ο Ουράνιος Αγαθός Πατέρας παίρνει το σπασμένο, κατεστραμμένο από την αμαρτία του υλικού της ανθρωπότητας και το τοποθετεί στα καλούπια του πόνου για να το αναδιαμορφώσει - να το κάνει ξανά ανθρώπινο. Γι' αυτό θα έρθουν συμφορές στην ανθρωπότητα. Γι' αυτό υποφέρουμε τόσο πολύ σήμερα... Περιμένει τη μετάνοιά μας.
Αποσπάσματα από το βιβλίο:
«Η Ευλογημένη Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης» — Εκδόσεις Θεόμορφος